11 kwietnia 2010 roku, godz. 16:59 2,3°C - bajki - 1 maja 2010 roku, godz. 19:07 2,8°C Nigdy! 29 czerwca 2010 roku, godz. 16:56 za kolorem tęczy.. 17 października 2010 roku, godz. 00:49 0,8°C Kwiatek 25 grudnia 2010 roku, godz. 18:04 Trzask 31 stycznia 2011 roku, godz. 13:14 2,3°C Jestem kobietą. Kobietą, która kocha. Kobietą, która wiele przeżyła. Kobietą młodą, a jakże doświadczoną przez los. Kobietą, która nie przestaje wierzyć. Która próbuje ufać całym sercem. Kobietą, która czasami się sponiewiera. Kobietą, która często w siebie nie wierzy. Z mnóstwem kompleksów i wad. Niedociągłości. W ciele i rozumie. A jednocześnie kobietą namiętna i pożądaną, która bez miłości jest zerem. Z miłością - potrafi przenosić góry. Kobietą, która trwa. Istnieje. Oddycha. Kobietą, która ciągle się zmienia. Która w jednej chwili potrafi płakać, a w drugiej się śmiać. Która z sekundy na sekundę potrafi przeistoczyć miłość do siebie w gorącą nienawiść. Kobietą która ciągle spada, ale także się podnosi. Kobietą, która ma swojego księcia na białym rumaku. Kobietą, która wiele osiągnie bo widzi cel. Kobietą, która waha się nieustannie, ale głęboko wierząc potrafi zdziałać cuda. 9 lutego 2011 roku, godz. 21:23 0,0°C Zima na ramiona moje spadła niewinnością białym płaszczem. 8 marca 2011 roku, godz. 00:56 5,4°C Traumy z dzieciństwa Kiedy byłam w wieku tak około czterech- pięciu lat, miałam marzenie zobaczyć raj. Było to mniej więcej wtedy kiedy moja babcia umarła na raka, byłam bardzo młoda, więc sprawy tak zawiłe jak śmierć, były dla mnie niepojęte w ten normalny, naukowy sposób. Mama powiedziała mi wtedy : „Babcia poszła do lepszego miejsca, pełnego pięknych kwiatów, ptaków i gorącej herbaty w porcelanowych filiżankach, na pewno siedzi na swoim ulubionym bujanym fotelu i patrzy na nas, tam, z góry. Pan Bóg, po prostu potrzebował pomocy, [...] 23 stycznia 2012 roku, godz. 15:55 Moratt 29 marca 2012 roku, godz. 00:56 5,7°C Wehikuł czasu. 6 maja 2012 roku, godz. 22:46 2,3°C Bajka na do widzenia. Dawno, dawno temu, gdy świat porośnięty był tajemniczymi puszczami, gdy w tych tajemniczych puszczach były jeszcze tajemnicze stworzenia, gdy przez całą kule ziemska wiodły tylko trzy drogi, w czasach kiedy Złotowłose były zamknięte w wieżach, a srebrne zbroje pokrywały ciała rycerzy, a nie kurz pokrywał zbroje… w tych czasach świat był prostszy, ludzie byli prości, myślenie było proste, drogi były proste. Wszystko jedno opierało się na znalezieniu złotych trzewików, uratowania księżniczki z wieży, zabiciu smoka, [...] 24 lipca 2012 roku, godz. 23:43 14,9°C Uczucia 26 września 2012 roku, godz. 15:34 1,9°C Opowieść. 16 maja 2014 roku, godz. 14:38 0,3°C 7 stycznia 2016 roku, godz. 00:11 7,3°C Dzień z życia trupa. Wyszukiwarka Gdyby tylko owoc Twoich przemyśleń zechciał się skrystalizować w postaci aforyzmu, wiersza, opowiadania lub felietonu, pisz. W przeciwnym razie godnie milcz.

Historia, która może zdarzyć się naprawdę.... Praktycznie wszystkie małe dziewczynki marzą o wielkiej miłości. Gdy powoli wyrastają z lalek, pragnął poznać księcia z bajki, który poprosi je o rękę i zawiezie do pięknego pałacu na białym koniu. Kiedy młoda Hermiona Granger przesiadywała na parapecie swojego domu, w oczekiwaniu na spełnienie jej bajki, los zaskoczył ją zupełnie czym innym. Dostała list z Hogwartu, zaproszenie do zupełnie nieznanego jej świata. Marzenia o księciu zeszły na plan dalszy, na pierwszym miejscu stała się nauka, którą przyswajała z niezwykłą fascynacją. Jedynie w domu, na wakacjach, czy w przerwie świątecznej mogła być naprawdę sobą. Jej zamiłowanie do nauki nie spotkało się z aprobatą większości rówieśników. Nie miała zbyt wielu koleżanek, w szkole trzymała się z Harrym Potterem i Ronem Weasley'em, jednak prawdziwego przyjaciela poznała dopiero w szóstej klasie. Początkowo jej największy wróg- Draco Malfoy, a teraz osoba, której mogła powiedzieć wszystko. Trudno było opisać od czego tak naprawdę się zaczęło. Może od wspólnej nauki do Zawodów Magomagicznych, może od spotkania na Wieży Astronomicznej, a może od wspólnego szlabanu u McGonagall. Faktem było, że od tamtego roku byli nierozłączni. Sukcesywnie nadrabiali stracony czas, przesiadując w bibliotece, chodząc wspólnie do Hogsmeade, czy nawet ucząc się w dormitorium Slytherinu. Przyjaźnili się na przekór wszystkim, nie zwracali uwagi na niemiłe docinki zazdrosnych dziewczyn, niezadowolonych Gryfonów i chamskich Ślizgonów, przezwyciężyli nawet niechęć swoich rodziców. Hermiona zawsze znajdowała czas by wysłuchać Dracona, a tylko on potrafił oderwać ją od książek. Dogadywali się jak brat i siostra, zawsze razem, zawsze wszystko wspólnie. Potrafili przesiadywać godzinami na błoniach, śmiać się z Filcha, czasami nawet namówił ją na zrobienie psikusa Irytkowi. Niewiarygodne było jak ogromny wpływ mieli na siebie. Hermiona nie przejmowała się już tak bardzo egzaminami, Draco powoli zapominał o wpajanej przez rodziców hierarchii czarodziejów na podstawie ich krwi. Często żartował, że jak tylko skończy 17 lat, wyjadą na koniec świata, wezmą ślub i będą żyć długo i szczęśliwie, nie wychodząc z sypialni. Oczywiście były też i chwile smutku, kiedy nie mogła wytrzymać już dłużej komentarzy Ronalda zawsze wypłakiwała się na jego ramieniu. On zaś zwierzał jej się ze swoich relacji z Pansy. Nie była zazdrosna, bo przecież od zawsze to była tylko przyjaźń. Chociaż niejednokrotnie powtarzał jej, jak bardzo mu się podoba, jak bardzo go kręci, to były to tylko żarty, bo to był tylko Malfoy. W ostatniej klasie zaczął chodzić z Parkinson, nawet wtedy jej to nie przeszkadzało. Chciała dla niego jak najlepiej, cieszyła się jego szczęściem. Spotykali się nieustannie, choć Pansy była zazdrosna. Obie dziewczyny nie przepadały za sobą, Hermionie coraz trudniej było słuchać o ich miłości, drażniło ją to, że Parkinson nie docenia tak wspaniałego chłopaka. Draco cały czas przez nią cierpiał. Siedzieli kiedyś w Pokoju Życzeń, on leżał z głową na jej kolanach i opowiadał o sytuacji, w której Parkinson po raz kolejny potraktowała go jak śmiecia. Chore sceny zazdrości, traktowanie Dracona jak własność, czy niedocenianie jego starań, to wszystko było w jej stylu. Hermiona gładziła jego włosy dłonią, słuchając w skupieniu jego historii, usilnie starała się nie przewrócić oczami. Przez jej głowę przetaczała się jedna myśl ‘Jak można nie kochać takiego chłopaka’. Popatrzyła na jego piękną twarz spoczywającą na jej kolanach, a jej wzrok zatrzymał się na jego ustach. Poczuła przyspieszoną pracę serca i zwolniony oddech. Tak bardzo chciała choć na jeden moment go pocałować. Jej głowa nieznacznie pochyliła się w jego stronę. Była już tak blisko. Wtem on zawrócił wzrok w jej kierunku, zadając jakieś pytanie, którego nie słyszała. Natychmiast oddaliła się od niego, jej dłoń przestała spoczywać na jego włosach, zapragnęła jak najszybciej odejść. Nie bardzo wiedział o co chodzi. Wstał zdezorientowany, a ona uciekła. Próbował ją dogonić, ale mu uciekła. To było ich ostatnie spotkanie w luźnej sytuacji. Nie mogąc pozwolić, by ten płomień nadal tkwił w jej sercu, postanowiła się od niego odizolować. Zajęła się nauką, zaczęła spędzać czas w Wieży Gryffindoru, spóźniała się nawet na posiłki, byle jak najrzadziej go widzieć. Lecz nawet to nie pomagało. Czuła tylko większy ból. Pragnęła dawnych spotkań, bliskości, wymiany zdań. Draco nie był głupi, nie dawał jej spokoju, nie zadowalał się głupimi wymówkami. Widywali się sporadycznie, często, gdy nie zdążyła uciec mu po lekcjach, czasami, gdy zbyt długo się pakowała, a kilka razy nawet czekał pod Pokojem Wspólnym Gryffindoru. Ich spotkania były krótkie, towarzyszyła im krótka rozmowa i wymuszony śmiech. Chociaż w głębi duszy coś kusiło ją, aby rzucić się na niego tak jak dawniej, zacząć bitwę na poduszki albo rzucić go śniegiem, jej rozsądek zakazywał jej takich zachowań. Nie mogła mu zniszczyć związku. Tylko to się liczyło. Długo trwało nim zupełnie się od niej odczepił. Po zakończeniu szkoły widywali się tylko i wyłącznie przypadkiem. Każde wybrało inną ścieżkę kariery. On zaczął pracę w Ministerstwie, Ona otworzyła swój gabinet Magomedyczny. Od innych słyszała tylko, że nadal jest z Pansy, a jego przyjaciółką stała się Astoria. Zbliżał się Sylwester. Hermiona planowała spędzić go w gronie najbliższych znajomych. On razem z Pansy zaprosili do siebie Astorię i kilku innych przyjaciół. Ona bawiła się słabo. Nie potrafiła naprawdę się wyluzować, myślała o pracy, myślała o nim. Impreza u Malfoya rozkręciła się na dobre, sam Draco po raz pierwszy od jakiegoś czasu zapomniał o wszystkim i o wszystkich, aż do czasu. Do czasu kiedy wyszedł na taras się przewietrzyć, padające płatki śniegu przypomniały mu czasy Hogwartu, chwile spędzone wspólnie z Hermioną. W drzwiach pojawiła się Astoria, wyczuwając, że coś jest nie tak, zawsze gotowa dać mu radę i wysłuchać jego problemu. Podeszła do niego i położyła głowę na ramieniu. Często to robiła, tak jak kiedyś Hermiona. Astoria niepoodziewanie oderwała głowę i popatrzyła się mu prosto w oczy, spojrzeniem innym niż zwykle. Jej głową zaczęła przybliżać się do jego głowy, a wtedy uciekła. Już drugi raz zdarzyła mu się taka sytuacja. Co to wszystko ma znaczyć. Kiedyś Hermiona, dziś…. Hermiona, Hermiona! Wybiegł z domu omijając zbliżającą się Pansy, z typową dla niej wściekłą miną, pewnie znowu coś jej się nie podobało i chciała oznajmić mu, że jest wszystkiemu winny. Hermiona przechadzała się magiczną częścią Londynu, obserwując pokryte śniegiem dachy i latarnie. Z przeciwnej strony ulicy usłyszała jakieś krzyki, przerywające niezmąconą ciszę. Zatrzymała się, spoglądając w tamtą stronę. Ujrzała kogoś biegnącego w jej stronę, na pierwszy rzut oka był to Draco. Musiała spojrzeć dwa razy, by uwierzyć własnym oczom. Tak to był on. Nic się nie zmienił. Przystojny jak zawsze, szalony jak zawsze. Kiedy dobiegł do ulicy zatrzymał się pozostawiając odległość drogi między nimi. Usłyszała jego głos, który śnił jej się po nocach, usłyszała jego słowa ‘Hermiona, ja wiem co się wtedy stało. Ja wiem dlaczego się ode mnie odsunęłaś. Jak mogłem nie powiedzieć ci tego wcześniej, że ja też…’ Zielone światło śmiertelnego zaklęcia rozbłysło się na całej ulicy. A potem słychać było już tylko histeryczny śmiech… W tej historii nie było mowy o księciu na białym koniu, powiecie też, że nie było księżniczki. Ta bajka nie skończyła się dobrze, nikt nie żył długo i szczęśliwie. A może to wcale nie bajka, a może to prawdziwa historia, która się wydarzyła albo dopiero ma się wydarzyć. Może wcale nie musi się tak skończyć, może to tylko zła wyobraźnia autorki podsunęła jej taki pomysł. Ale każdy jest autorem własnej historii, każdy piszę swoje zakończenie. Jutro Nowy Rok, może warto w końcu stać się panem własnego losu. W dzisiejszym świecie bajki się zdarzają. Księżniczki istnieją naprawdę, bo co to za bajka, bez księżniczek. Książęta chodzą po ulicach przebrani za zwykłych ludzi, wystarczy tylko ich odnaleźć i umieć to wykorzystać. Pamiętajcie, że trzeba tylko dobrze się ułożyć, by przyśniła nam się nam bajka. Kochani życzę wam wystrzałowej imprezy na Sylwestra, Szczęśliwego i Nowego roku! Dzisiaj znowu miniaturka, nie wiem czy rozdział w ogóle się pojawi, zastanawiam się nad zawieszeniem/ zakończeniem bloga. To na razie nic pewnego! Dziękuje wszystkim, którzy są dla mnie kimś więcej niż tylko czytelniczkami: Lora, Mary Alice, Roszpunka, Niku <3

Ładowanie... Przewijaj obrazki palcem w lewo Ładowanie... Losowe Dowcipy: Młoda kobieta miała poważny wypadek samochodowy. Lekarze uratowali jej życie, ale nie dali rady ocalić jej skóry uszkodzonej przez ogień. Jej twarz wyglądała paskudnie. Jedynym ratunkiem był przeszczep. Ponieważ kobieta była cała poparzona, skórę musiał ofiarować ktoś inny. Dawcą został jej mąż, który oddał jej skórę z własnej pupy. Operacja się udała, kobieta wyglądała tak pięknie jak dawniej. Jednak świadoma poświęcenia własnego męża mówi pewnego dnia: – Kochanie, jestem ci tak wdzięczna, czy jest coś, co mogłabym dla ciebie zrobić? – Nie, już czuję się wynagrodzony. – W jakim sensie? – Wyobraź sobie dziką satysfakcję, jaką czuję za każdym razem, kiedy twoja matka całuje cię w policzek… Mąż wyjechał w delegację, a żona postanowiła zrobić mu niespodziankę i kupiła nowiutką szafę do ich wspólnej sypialni. Przyjechała ekipa, zmontowała szafę. Po jakimś czasie obok domu przejeżdżał tramwaj i szafa się złożyła. Zdesperowana kobieta dzwoni do firmy i tłumaczy co się stało. Przyjeżdża ekipa montuje szafę i dzieje się tak kilka razy. Przy kolejnym razie kierownik ekipy monterskiej mówi: – Wie pani co, muszę wejść do szafy i zobaczyć od środka co się dzieje. Wchodzi do szafy. W tym momencie wraca mąż i wchodząc do sypialni krzyczy z zachwytem: – Kochanie cóż za wspaniała szafa. I otwiera drzwi od szafy, a gość ze środka: – Wal pan w ryj, bo i tak nie uwierzysz, że na tramwaj czekam. Leci blondynka samolotem obok bardzo inteligentnego, wszystko wiedzącego biznesmena strasznie lubiącego hazard i po kilku minutach lotu: – Zagra pani w coś ze mną? – Nie, dziękuje – A może jednak. – Nie, nie. – Nooo, bardzo panią proszę. – Ehhh, no dobra. – No to tak: ja pani zadaje pytanie i jeżeli pani nie odpowie, to daje mi pani 5 dolarów, a jeżeli ja nie odpowiem na pani pytanie to ja pani daję 5 tysięcy dolarów. To jak, ok? – Ehhh, ok. No to biznesmen zadaje 1 pytanie: – Jaka jest odległość między słońcem a księżycem? Blondynka myśli i myśli: -Eeeee… mmmm… niestety nie wiem. Daje mu 5 dolców, po czym sama zadaje pytanie: – Co to jest: wchodzi pod górkę na dwóch nogach, a schodzi na trzech? Wszystko wiedzący ciągle myśli i myśli i ciągle nie może znaleźć odpowiedzi, więc dzwoni do jednego kolegi, drugiego, trzeciego, żaden z nich nie wie. Cały zdenerwowany, że może przegrać pyta się jeszcze wszystkich pasażerów samolotu, ale nikt nie wie. Po kilku minutach nerwówki w końcu się poddał i dał blondynce te 5 tysięcy dolarów i pyta się jej: – To co to jest to co wchodzi pod górę na 2 nogach, a schodzi na trzech. Na to blondynka daje mu 5 dolarów… Baca stanął przed sądem. Sędzia pyta: – Czy to wy zabiliście swojego sąsiada? – Tak – A czym zabiliście? – Gazetą – A co było w tej gazecie? – Nie wiem nie czytałem. ZOBACZ WIĘCEJ DOWCIPÓW »

Wpis ten dedykuję kobietom, które czekają, albo właśnie znalazły swojego KSIĘCIA NA BIAŁYM KONIUMoje odkrycia mogą Cię zasmucić i zezłościć – zdaję sobie z tego sprawę. Mnie też kiedyś bardzo bolały. Ale ostatecznie zaprowadziły i wciąż prowadzą do wolności serca. Dały motywację, by przyjrzeć się swojemu sercu i zrobić porządek z nieuporządkowanymi pragnieniami. I NIE, nie uciekać od nich! Nie, nie zamykać się w wieży jak księżniczka! Dały motywację, by przewartościować kilka rzeczy, zdjąć niepotrzebne ciężary ze swoich pleców i bardziej patrzeć w kierunku Nieba, niż rozczarowania sprawił, że zaczęłam kierować swe pragnienia we WŁAŚCIWĄ Książę. Na początek dwa słowa o NIM. Tym wymarzonym. Książę nie dokona cudu, który sprawi, że Twój świat nagle zawiruje. Książę nie spełni Twoich potrzeb emocjonalnych. Książę nie uzdrowi Twojego złamanego serca. Książę nie da Ci poczucia bezpieczeństwa do końca życia. Książę nie jest tym najprzystojniejszym Alvaro z ulubionego Odpowiedź jest trywialna, a zarazem dość NA BIAŁYM KONIU NIE tak, po prostu. Bajki to fikcja, choć bardzo piękna. Scenariusze komedii romantyczne też bardzo dobrze się sprzedają. Życie setek mężatek (nawet tych wierzących) niekoniecznie odzwierciedla teraz ich wielki dzień ślubu, kiedy to wszystko wyglądało tak pięknie. Nawet wytrwali w potem jakoś coraz trudniej. Inne mężatki nierzadko cierpią z powodu samotności, braku satysfakcji seksualnej, czy frustracji związanej z wychowywaniem dzieci, lub ich braku. Jeszcze inne żyją samotnie z powodu śmierci że każda kobieta zmaga się z tą pokusą, która dotknęła pierwszą Ewę.„Ku mężczyźnie będziesz kierowała swe pragnienia, a on będzie panował nad tobą”… Por. Rdz 3,16Przekleństwo kobiecego przekleństwoDramat. Pokusa ubóstwienia LUDZKIEJ miłości. Ubóstwienia CZŁOWIEKA. Chłopaka, narzeczonego, czy męża. Taka kobieta, nawet jeśli poznała Jezusa (sic), może wciąż żyć w sercu z marzeniem, że będzie tak naprawdę szczęśliwa, KIEDY wyjdzie za mąż..No dobrze, ale czy nie o tym mówi Biblia?! Że jesteśmy stworzeni dla siebie nawzajem? Przecież „mężczyzną i kobietą stworzył ich”!Jak najbardziej! Jesteśmy dla siebie stworzeni. Przecież to sam Bóg zaplanował małżeństwo. Ale NAJPIERW jesteśmy powołani do tego, by kochać Boga z całego serca, i z całej duszy i z całej myśli swojej i z wszystkich sił..!A kobieta, dla której Bóg nie jest NAJWAŻNIEJSZY, zaczyna się trudności z powiedzeniem STOP,z wyznaczaniem jasnych GRANIC,i chronieniem samej siebie przed nieodpowiednimi w iluzji, że może po ślubie on się zmieni! Albo nawróci! A może ja go nawrócę! Ja go URATUJĘ! Przecież jest taki biedny. Taki niezdecydowany. I zaczyna (często nieświadomie, w swej dobroci! ) grać jego mamusię, kierownika duchowego tudzież – cecha iście marzyła, żeby mieć u boku Bożego Wojownika, zdecydowanego i mądrego mężczyznę, który wie czego CHCE, podejmuje DECYZJE i ponosi za nie pełną odpowiedzialność. Kiedyś marzyła, żeby on ją chronił… dziś zgadza się na MINIMUM I przestaje się marzyła o czystej miłości, dziś zgadza się na współżycie przed ślubem, potem wspólne mieszkanie i zabawę w małżeństwo. Szuka w nim potwierdzenia swojej wartości i piękna. Zgadza się, by mężczyzna panował nad nią.. Emocjonalnie i psychicznie. Boi się, że zostanie sama do końca życia, przeraża ją samotność, dlatego rezygnuje ze swoich zasad, ideałów i wielkich marzeń. Nie mówi mu o swoich potrzebach. Marzy o rodzinie, ale gubi się w swoich pragnieniach. I już sama nie wie czego chce (podobnie jak on).A potem przy najbliższym spotkaniu z przyjaciółką narzeka na tę dzisiejszą męskość. Płacze, bo on już nie jest taki wspaniały jak na początku. Albo nagle zniknął. Dała mu wszystko, całą siebie, więc teraz niech się nie dziwi, że on szuka kolejnych atrakcji. Przecież to być mądrą – woli być stawia WYMAGAŃ (najpierw sobie)!Są też singielki, które z jękiem i żalem czekają na swojego Księcia. Wtedy zacznę żyć. Wtedy to zacznę się pięknie ubierać! Wtedy to zacznę dbać o siebie i o swoje zdrowie! Wtedy to wyrwę się ze swojego pracoholizmu. Wtedy to pójdę do kina, zjem dobrą kolację w wymarzonej restauracji, wtedy to pojadę na wakacje..„Kiedyś” – o ironio. Zbyt często dajemy się oszukać twej szatańskiej wpadają w narzekanie na brak odpowiednich się już gotowa na związek, a kiedy latami nic się nie „dzieje” zaczynasz wątpić, lamentować i sama żebrać o uwagę i okruchy bliskości. Szorty, głębokie dekolty, krótkie spódniczki. I coraz krótsze. Byle tylko.. był! Już nieważne kto. Byle tylko może to Twój przyszły mąż jeszcze nie jest gotowy na to spotkanie? Może zagubiony, topi się gdzieś w bagnie grzechu? A Ty, zamiast modlić się o jego nawrócenie, wciąż narzekasz na brak odpowiednich mężczyzn na tym łez padole? Może on potrzebuje konkretnej ofiary?(Nie zmarnuj swoich łez..)Zaczynasz ufać bardziej rzeczywistości, w której brak perspektywy na wyjście za mąż,niż Bożemu Słowu, które mówi, że„Cierpliwy do czasu dozna przykrości, ale potem radość dla niego zakwitnie..” Syr 1, 23 I Twoja wiara szybko zaczyna gasnąć, a zakochanie w Jezusie wydaje się jakąś odległą abstrakcją. Obawiasz się, że jesteś mniej wartościowa od koleżanek mężatek i przekonana, że każda zmiana zaczyna się od nas SAMYCH. Cierpliwość to piękna cecha i warto nie odrzucać tej szansy, by się w niej też cudowne, Boże kobiety, które nie radzą sobie ze samotnością, frustracją i instynktem macierzyńskim. Nie opowiadają Jezusowi o swoich pragnienia serca i bezsilności. Tracą nadzieję na zmianę. Zaczynają wątpićw samego nie deprecjonuję tutaj Twojego mam odwagi na trywialne rady z cyklu:„Jak wykorzystać dobrze czas panieństwa?”„Co zrobić, żeby znaleźć męża”?Albo:„Jak dać się znaleźć?”Też nie rozumiem, dlaczego Twoje życie układa się inaczej niż w Twoich planach, czy najświętszych natomiast Twój ból. Rozumiem to bardzo dobrze. Znam te momenty zazdrości, smutku, i poczucia zapomnienia przez Boga. Jestem z Tobą i przytulam Twoje serce.. Najmocniej jak potrafię. I modlę się za się tylko podzielić moim odkryciem, które ratuje moje życie w momentach, kiedy tęsknota i zwątpienia zdają się nie do bo mnie te pokusy też spotkałam Jezusa, odkryłam, że to On jest to proste. W pomiędzy wiedzą a doświadczeniem jest duża doświadczać. Miłości Bożej. Całym sercem. W samym środku rozpaczy, niezrozumienia i bezsilności. Na pustyni własnej wtedy moje życie zaczęło się że kobieta, która zna swoją wartość; kobieta, która wie i DOŚWIADCZA (!) że jest PIĘKNA i bezgranicznie KOCHANA, nie potrzebuje się nikomu narzucać. Nie woła głośno o uwagę, nie musi całemu światu pokazywać, jaka jest niezwykła. KOŃCZY toksyczne relacje. Zrywa z grzechem. Ale zaczyna w końcu wymagać. Pragnie dobra dla ukochanej osoby. Ale na tym pragnieniu nie kończy, DZIAŁA!Odkryłam też, że wtedy czuję się nieszanowana, kiedy na to POZWALAM!Że NIKT na tej ziemi ostatecznie nie da mi szczęścia. Nie mogę oczekiwać od mężczyzny, że da mi spełnienie. Przecież nikt nie jest ideałem. Ani miłością! Jest po prostu wystarczy, że spojrzę na siebie – genialna zachęta do Nie mogę także porzucać swoich pragnień o świętym małżeństwie! Nie mogę się poddać, nie chcę! Bo mój tata nauczył mnie walki i podążania za tym, czego chcę. No i teraz najważniejsze odkrycie..Odkryłam, że mam KIEROWAĆ wszystkie swoje pragnienia serca KU JEZUSOWI..Czy to oznacza, że mam porzucić ukochanego, jeśli tkwię w chorej relacji?Nie wiem. Nikt Ci na to pytanie nie odpowie. Słuchaj serca i może wystarczy zerwać z grzechem i rozpocząć walkę o prawdziwą miłość, a nie zadowalać się jej teraz pytanie singielki – Czy to oznacza, że mam przestać szukać męża i zamknąć się w zakonie?Jeśli czyimś powołaniem jest zakon to jak wszelkich innych „przypadkach” pytanie to wydaje się dość mocno retoryczne. Mam być otwarta na relacje, tak. Ale mam być przede wszystkim sobą. NIC na siłę. Nie mogę odrzucać swoich uczuć, emocji i pragnień serca. Nie mogę wyrzucać do kosza..tak naprawdę części siebie. Ale nie mogę też dać się porwać tym emocjom i mojej niecierpliwej Boga z całego serca, całej duszy i mocy, kocham siebie i chcę obdarzać miłością innych. Chcę być czystym darem. Mam świadomość swej wielkiej godności. Jestem tak samo wartościowa jak matka szóstki dzieci, czy żebrak na siebie Nie dam się wykorzystywać. Nie zgadzam się na przelotne znajomości, seks i wspólne mieszkanie przed ślubem, zabawy w kotka i myszkę, czy dziecinne zachowania niezdecydowanych wiecznych „chłopców”, czy podrywaczy. Jeśli ktoś szuka chwilowej przygody, zachęcam do podróży do jakiegoś gorącego kraju. Szaleństwo gwarantowane. Ja natomiast nie pozwalam, by mężczyzna panował nade mną (emocjonalnie)!Ucinam toksyczne relacje. Wyznaczam granice. Mężczyzna musi pokazać CZYNEM, a nie tylko słowem, że traktuje mnie jeśli ktoś wiecznie nie potrafi się zdecydować, nie umie dostrzec we mnie piękna i wartości, i nie pokazuje swoim zachowaniem, że kocha Boga – JEGO będę dla nikogo opcją. Ani zabawką. Ani „żoną” przed ślubem. Ani dziewczyną na jeden wieczór na imprezie. Lepiej być samemu, niż tkwić w związku bez przyszłości. Wolę NIC, niż rydz! Przecież zostałam stworzona do WIELKIEJ ja też szanuję mężczyzn. Chcę im dodawać skrzydeł, wspierać. Nie daję nikomu złudnej nadziei, nikogo nie wykorzystuję. Jestem sobą. Choć niestety w dzisiejszym świecie bycie sobą, otwartość i uśmiech nierzadko są odczytywane jednoznacznie. Postrzegamy siebie często zerojedynkowo, co jest bardzo egoistyczne. Zatraciliśmy naturalność i bardzo szybko przywiązuje się emocjonalnie, dlatego trzeba boskiej mądrości i roztropności oraz dobrej komunikacji, by się nie pogubić w relacjach. I podjąć ryzyko, wystawić swe serce na zranienie. Ale przecież w miłości nie ma lęku, no nie?John Eldridge napisał kiedyś, że„w przeżywaniu tęsknoty ból nabiera słodyczny, jeśli tylko pozwolimy mu, by ciągnął nasze serca z powrotem do domu”Wow!! Niesamowite słowa. Zachęta, by nie uciekać od swojej samotności w ramiona przypadkowego mężczyzny, ani w pracę, ani w niewiarę, czy w zwątpienie w Boże obietnice. Piękna zachęta, by WYTRWAĆ w tym tej samotności. W braku pragnieniu przeżyta (czyt. przyjęta i sensownie wykorzystana) samotność to jeden z wielkich darów jakie kobieta może wnieść w też zachęta, by opowiadać swoje serce Maryi – Tej Najpiękniejszej. To wspaniała Mama i przyjaciółka! Któż lepiej wie jak doradzić i pocieszyć niż Ta, która jest Niepokalana?Któż lepiej Cię zrozumie, niż Ta, Która zaufała, że Wielki Piątek nie jest końcem? Że Bóg jest wierny Swojemu Słowu..To zachęta, by nosić Słowo Boże w sercu, czytać głośno, ogłaszać zwycięstwo nadziei w samym środku ciemnej nocy!.. Mieć pewność, że nadejdzie poranek, że Pan ODMIENI mój los (w Jego czasie).Najświętsza PANIENKA cudownie kształtuje kobiece serca i przygotowuje na NAJLEPSZE! Ona nie potrzebowała mężczyzny do szczęścia. Ona kochała całym sercem Boga, a On obdarował Ją najcudowniejszy mężczyzną – świętym Józefem Ale była w tym wolna, czysta i tak szalenie Cię zatem byś zaczęła kierować wszystkie swoje pragnienia i tęsknoty KU MIŁOŚCI-BOGU I nie napiszę, że On w odpowiednim czasie podaruje Ci w to już nie wierzę. Zbyt często wmawia się ten mit chrześcijankom, zachęcając je tym samym do bierności, niewymagania od siebiei zrzucania odpowiedzialności na przecież to nie Bóg decyduje za kogo wyjdziesz za mąż. On może Cię zachęcać do pewnych decyzji, ale ostatecznie to TWÓJ wolny w Biblii nie jest napisane, że Bóg zsyła kobietom obalając ten mit, równocześnie wiem też, że w niektórych sytuacjach dokładnie tak jest – że Bóg dosłownie odpowiada na modlitwę i zsyła męża/żonę. Bo taki miał plan, by błogosławić miłość TYCH dwojga w ogromne wstawiennictwo Maryi – Matki Pięknej też, że Słowo Boże jest w moc wytrwałej i cierpliwej że jeśli będziesz „radowała się w Panu, On spełni pragnienia Twojego serca!” por. Ps 37, 4No właśnie – w Panu Wierzę też, że Bóg stawia na naszej drodze nieprzypadkowych ludzi. Jednak każdy jest wolny i sam decyduje z kim chce się że szczęśliwy związek nie jest wygraną na loterii, ale owocem ciężkiej pracy oraz wierności wartościom i też, że w życiu nie ma że miłość nigdy nie że wszystko ma swój że Bóg jest że dla Niego nie ma NIC niemożliwego.

50 twarzy Greya odpowiada na wszystkie potrzeby kobiet XXI wieku. Jest pornografia, jest książę, jest indywidualistka i jest szczęśliwe zakończenie. W mojej głowie rodzi się jednak pytanie – dlaczego jako dorośli wciąż karmimy się romansami, lecz na boleśnie niższym poziomie niż te autorstwa choćby Jane Austen? Daleka jestem od przypisywania wygórowanych ambicji czy jakichkolwiek głębszych, intelektualnych treści do powieści E. L. James. Błaha fabuła sprawia, że możemy jej przypisać niemal każdą wymyśloną przez nas koncepcję. Dlatego też swobodnie mogę wpleść w poniższe rozważania zarówno zarzuty wobec XXI wieku, jak odejście od tradycyjnych wzorców relacji damsko-męskich, czy – wręcz przeciwnie – jego pochwałę jako epoki tolerancji i przełamywania stereotypów. Jako nastolatka byłam fanką Zmierzchu. Ze wstydem muszę przyznać, że sagę tę przeczytałam bagatela cztery razy! Książki napisane przez Stephanie Meyer chłonęłam ze łzami, złością i śmiechem. Miałam wówczas zaledwie 12 lat i były to jedne z moich ulubionych lektur. Dzięki niej (i Ani z Zielonego Wzgórza) rozpoczęłam swoją przygodę z czytaniem na dobre. Co sprawiło, że przez 50 twarzy Greya – fanfiction Zmierzchu dla dorosłych – nie mogłam przebrnąć? Może to, co w stanie jesteśmy wybaczyć sobie w wieku dziecięcym, jak niski styl i magię, staje się nieznośne dla dorosłych? Dlatego wiara w odrealnione bajki traci sens, a przy wyżej wymienionych powieściach zaczynam się zastanawiać, czy bardziej prawdopodobne nie byłoby jednak spotkanie romantycznego wampira niż powieściowego Christiana Greya. Kopciuszek z kajdankami Bycie kobietą w XXI wieku wymaga sporej elastyczności – dama, kura domowa, feministka, kobieta wyzwolona i podporządkowana jednocześnie. Mężczyźni nie mają wcale łatwiej – współczesny świat wychowuje pantoflarzy w zbyt obcisłych spodniach i za dużych koszulkach, którzy, chcąc być bardziej męscy, zapuszczają brodę, aby potem u barberów wydać więcej niż przeciętna kobieta na comiesięcznego fryzjera. Oczywiście przykłady te są celowo przerysowane, ale myślę, że doskonale obrazują współczesne paradoksy. Nie rozumiemy płci przeciwnej, własnej i samych siebie. Zmierzch pokochały nastolatki, które z rumieńcami na twarzy czytały o przygodach zakochanych w sobie dziewczynie i wampirze. Czytelniczki widziały w głównej bohaterce siebie – zakompleksione, zwyczajne panny, które spotykają wymarzonego księcia (czy też w wersji współczesnej – wampira). Uwspółcześniony Kopciuszek, w którym zamiast złych sióstr pojawia się ród wampirów i wilkołak, a pikanterii dodają opisy pocałunków i nagiej kąpieli małżeństwa w morzu. Kilka lat później powstaje kolejny Kopciuszek, tylko tym razem świat poszedł do przodu i naga kąpiel już nie wystarcza. Tym bardziej, iż docelowymi odbiorczyniami powieści nie są nastolatki, lecz dojrzałe kobiety po 40., które w głębi serca marzą o księciu na białym koniu. Dostaliśmy więc powieść skrojoną na miarę rzeczywistości, gdzie seks sprzedaje wszystko. Sztuczne biusty reklamują wiertarki, pełne usta – batoniki, nagie torsy – koszule. Przyszedł też czas na gadżety erotyczne, które zyskały niezwykłą popularność właśnie dzięki 50 twarzom Greya. W erze seksualnego wyzwolenia, niezależności i równości płci z chęcią poczytamy także o seksie. W końcu pornografia dobrze się sprzedaje. A gdyby ją wpleść w to, co niespełnione kobiety kochają najbardziej? Skoro filmy pornograficzne są odpowiedzią na marzenia mężczyzn, to soft porno w wykonaniu 50 twarzy Grey’a staje się odpowiedzią na marzenia kobiet. W ten sposób otrzymujemy połączenie romantycznej historii z erotycznymi opisami. Przepis na sukces gwarantowany. Przecież czytając taką powieść nie tylko rozwijamy się intelektualnie – bo w końcu sięgnęłyśmy po książkę – ale zaspokajamy swoją potrzebę marzenia o księciu z bajki, a jednocześnie dostajemy upragnioną pornografię, bo przecież taka oglądana w sieci damie nie przystoi. Co więc sprawia, że 50 twarzy Grey’a cieszy się takim powodzeniem? Bazuje na bajce, która dobrze sprzedaje się od lat, dodatkowo zaś ubiera ją w sadomasochistyczny kostium, żeby nadać pozory nowoczesności i wyzwolenia. Nie brakowało niczego, żeby książka stała się fenomenem. Nowa era ze starymi marzeniami Każda dziewczynka marzy o księciu, każda kobieta marzy o silnym mężczyźnie (tylko nie każda się do tego przyznaje). Oczywiście, że wzdychamy także do romantyków, którzy na randkę zabiorą nas na spacer i obdarują kwiatkiem, jednak obecnie nie ma ich zbyt wielu, a romantyczne gesty wolimy od czasu do czasu, by na co dzień móc cieszyć się siłą i stanowczością dżentelmenów. Niestety, zamiast tego dostajemy pokaźne grono aroganckich chamów. Dlaczego ich wybieramy? Bo obok nich stoi jeszcze większy tłum nieporadnych pantoflarzy, którzy nie obdarują nas ani kwiatkiem, ani klapsem. Z dwojga złego, doskonale zdając sobie sprawę z negatywnych konsekwencji, wolimy arogantów, przy których nie musimy udawać silnych. Kobiety – słaba płeć – w pełni się z tym zgadzam. Na co dzień doskonale radzimy sobie same w męskim świecie, ale marzymy o tym, żeby ktoś się nami zaopiekował. Gdy obok pojawia się silne i zdecydowane ramię, życie od razu staje się mniej stresujące, bo czujemy się po prostu bezpiecznie. O czym bardziej marzymy niż o stabilizacji i bezpieczeństwie? O kim innym marzymy jeśli nie o bogatym księciu, który zagwarantuje nam dom, pieniądze i rodzinę? Na szaleństwo i spontaniczność z chęcią się przyzwala, ale gdy istnieje pewność, że nie wywrócą one nagle życia do góry nogami. Czymś innym jest nieplanowany wyjazd w góry czy nocna kąpiel w morzu, jeśli potem możemy wrócić do ciepłego mieszkania. A gdy do tego od czasu do czasu pojawią się kwiaty, jesteśmy w siódmym niebie. Dalej jednak pozostajemy w sferze marzeń, która jest nadzwyczaj rozbudowana przez wychowanie się w narracji komedii romantycznych. Trudno przez to zejść na ziemię, bo zderzenie z rzeczywistością jest bolesne. Zaczynamy się błąkać wśród nieporadnych, niezdecydowanych pantoflarzy. Jak znaleźć silnego mężczyznę, gdy większość z nich boi się podejść do kobiety i z nią porozmawiać? Dlatego też lądujemy w ramionach pozornej siły chamów. Książe na białym koniu wciąż w cenie Kobiety, walcząc o własną niezależność, posunęły się o krok za daleko i zaczęły tworzyć niemęskich mężczyzn. Będąc na siłę silne i niezależne, pokazujemy płci męskiej, że wcale jej nie potrzebujemy. Dlaczego więc czekamy na księcia na białym koniu, kiedy już nawet słoik potrafimy samodzielnie odkręcić? Oczywiście, nie mam na myśli całkowitego podporządkowania się i powrotu do czasów, kiedy człowiek oznaczał wyłącznie mężczyznę. Jednocześnie jednak odbieramy sobie prawo do narzekania na zniewieściałych mężczyzn, bo same stałyśmy się nieco zbyt męskie. Zniewieściali mężczyźni zaczęli tworzyć wyzwolone kobiety. Z drugiej strony żyjemy w czasach, kiedy wszystko zostało nam podane na tacy, a walka o przetrwanie przybrała zupełnie inne znaczenie. Siła fizyczna przestała mieć aż takie znaczenie, na pierwszy plan wysunął się spryt. Mężczyźni nie muszą już udowadniać swojej siły, bo nie istnieje taka potrzeba. W ten sposób otworzyła się furtka do zniewieściałości i protez dawnej siły, choćby w postaci mody na „mężczyznę-drwala”. Tkwimy w samonapędzającym się kole, w którym stopniowo pozbawiamy się najpiękniejszych cech przypisywanych naszym płciom – kiedy mężczyzna miał dbać o bezpieczeństwo, a kobieta o ognisko domowe. Doprawdy, nie mam na myśli tutaj ucieczki w stereotypy, ale chyba nikt nie zaprzeczy, że w nocy znacznie bezpieczniej, wracając do domu, kobieta czuje się, gdy odprowadza ją mężczyzna, a mężczyzna lubi, gdy ktoś czasami zatroszczy się o niego jak mama. Zaczynamy walczyć z naturą. Nikt przecież nie wstaje i nie krzyczy na słońce za to, że znów wschodzi. Kobiety zawsze (fizycznie) będą słabsze, mężczyźni będą silniejsi. Czy nam się to podoba czy nie. Sytuacja staje się więc paradoksalna. Współczesna kultura oferuje nam jeden z dwóch pakietów do wyboru: albo tradycyjny świat męsko-damskich ról, albo życie wyzwolonych seksualnie heter, gdzie nie ma miejsca dla męskiego oparcia. W konsekwencji dostaliśmy nowoczesną bajkę, która nas z tego karykaturalnego szantażu wyzwoliła. Mamy więc współczesnego Kopciuszka, ale jednocześnie nie musimy rezygnować z seksu, pornografii i praktyk sadomasochistycznych. Za współczesnym sztafażem wyzwolonej kobiety-indywidualistki wciąż kryje się pragnienie księcia na białym koniu. *** W ten sposób otrzymaliśmy przepis na fenomen. 50 twarzy Greya – książka ta odpowiada na wszystkie potrzeby kobiet XXI wieku. Jest pornografia, jest książę, jest indywidualistka i jest szczęśliwe zakończenie. W mojej głowie rodzi się jednak pytanie – dlaczego jako dorośli wciąż karmimy się bajkami, które są opisane w znacznie niższej formie niż baśnie braci Grimm, które czytaliśmy jako dzieci?

Royalty Free Download preview Książe na białym koniu - romantyczna śmieszna kreskówka arte,klamerka,sen,femaleness,śmieszny,koń,ilustracje,bluza,romantyczny,bajka,biały Więcej Mniej ID 49939938 © Olga Kuevda | 2 2 Royalty Free Licencje Rozszerzone ? XS x @72dpi 106kB | jpg S x @300dpi 218kB | jpg M x @300dpi 632kB | jpg L x @300dpi 897kB | jpg XL x 24cm @300dpi | jpg MAX x @300dpi | jpg EPS Encapsulated PostScriptvector eps TIFF x @300dpi ??.?MB | tiff Nielimitowana Liczba Stanowisk (U-EL) Do Użytku z Internecie (W-EL) Użycie w druku (P-EL) Sprzedaż Praw Autorskich (SR-EL 1) Sprzedaż Praw Autorskich (SR-EL 3) Sprzedaż Praw Autorskich (SR-EL) Dodaj do lightboxu BEZPŁATNE POBRANIE We accept all major credit cards from Ukraine. Licencje Rozszerzone Projektanci również wybrali te ilustracje stockowe Książe Labirynt dla dzieciaków & Princess Princess na grochu Dzieci ciągną arkanę dzieciaki bawić się holownik wojnę Princess złote tiary z diamentami Śliczne chłopiec i dziewczyny czyta bajek książki ustawiać, dzieciak wyobraźni pojęcia kreskówki kolorowe ilustracje Hans Christian Andersen statua Dani Sokoła lub jastrzębia z rozpiętymi skrzydłami Więcej podobnych ilustracji stockowych Kopciuszek i książe Jedzie konia po poślubiać Książe Książe Czarny i złocisty rycerz Gracza ilustracyjny polo Rycerz na białym koniu Rycerz na koniu Koń królewski Koński rycerz Kreskówki koński rycerza obsiadanie Koński Eps rycerz Żołnierz jedzie konia Napadania koński jeździecki samurajów wojownik Koński rycerz Więcej podobnych ilustracji stockowych Kolekcja słodkich dzieci Bezproblemowy wzór Dziewczynka księżniczka z długimi włosami na koniu i książę na białym tle z Książe na białym koniu Królewiątko syn na horseback Wektorowy illustrati 3D renderingu bajki książe na bielu 3D renderingu bajki książe na bielu Książe i Princess Set śliczne akwareli książe żaby odizolowywać na bielu Mały książe na bielu Dziecka książe ładowanie, Wektorowy projekt, sformułowanie projekt, książe korona, Bocianowa sylwetka odizolowywająca na białym t 3D renderingu bajki książe na bielu 3D renderingu bajki książe na bielu Skokowy kreskówki żaby książe odizolowywający na bielu Skokowy kreskówki żaby książe odizolowywający na bielu mały książę Ręka Rysujący dziecko prysznic Illustriation Wektorowy set Błękitna korona, Gra główna rolę i listy na Białym tle Kreskówki książe żaby wektorowa ilustracja odizolowywająca na białym backgr Kategorie powiązane Ludzie Mężczyźni Abstrakt Miłość Ilustracje Vector Przeszukaj kategorie Biznes Editorial Ferie IT&C Natura Podróż Przedmioty Przemysł i branża Sztuka / architektura Technologia Web design graficzne Zwierzęta Licencje Rozszerzone Strona główna Ilustracje Mężczyźni Książe na białym koniu

Royalty Free Download preview Książe na białym koniu, kreskówka rysunek, wektorowa ilustracja, animowany charakter Śmiesznego ślicznego uśmiechniętego książe blond chłopiec z niebieskimi oczami z koroną jedzie białego konia przeciw kwiatu kasztelowi i łące animowany,chłopiec,charakter,arte,astrid,tło,betrotyzm,nowożeniec,kasztel,rozochocony,dzieci,kolorowy,komiczny,korona,śliczny,rysowanie,sen,elegancja,zakochany,fantazja Więcej Mniej ID 121143849 © Evgeniya Chertova | Royalty Free Licencje Rozszerzone ? XS x @72dpi 215kB | jpg S x @300dpi 448kB | jpg M x @300dpi | jpg L x @300dpi | jpg XL x @300dpi | jpg MAX x @300dpi | jpg EPS Encapsulated PostScriptvector eps TIFF x @300dpi ??.?MB | tiff Nielimitowana Liczba Stanowisk (U-EL) Do Użytku z Internecie (W-EL) Użycie w druku (P-EL) Sprzedaż Praw Autorskich (SR-EL 1) Sprzedaż Praw Autorskich (SR-EL 3) Sprzedaż Praw Autorskich (SR-EL) Dodaj do lightboxu BEZPŁATNE POBRANIE We accept all major credit cards from Ukraine. Licencje Rozszerzone Więcej podobnych ilustracji stockowych Bajki książe na bielu Bajki książe na bielu Bajki książe na bielu Bajki książe na bielu Rysunek scena księcia na białym tle Rysunek scena księcia na białym tle Rysunek scena księcia na białym tle Rysunek scena księcia na białym tle Scena karykaturalna z rycerzem arabskim lub księciem na białym tle Śmieszny kreskówki książe na białym tle Scena rysunkowa z pięknym i przystojnym księciem na białym tle - ilustracja Scena karykaturalna z rycerzem arabskim lub księciem na białym tle Kreskówki scena z pięknym i przystojnym książe na białym tle Kreskówki scena z przystojnym książe na białym tle Inne zdjęcia z Evgeniya Chertova portfolio Kreskówki królewiątko, wektorowy ręka rysunek Śliczny śmieszny rysujący książe w czerwonej królewskiej salopie z czerwonym włosy Grodowy kreskówka rysunek, wektorowa ilustracja Kamienny beż rysujący pałac z trzy góruje z bramami, czerwonymi kopułami i flaga Książe na białym koniu, kreskówka rysunek, wektorowa ilustracja, animowany charakter Śmiesznego ślicznego uśmiechniętego książe b Książe na białego konia kreskówki konturu rysunku, kolorystyka, nakreślenie, sylwetka, wektorowa czarny i biały kreskowa ilustrac Grodowa sylwetka, płaska ikona, logo, kontur, kontur, wektorowa ilustracja, czarny i biały rysunek Kształta pałac z trzy góruje Kategorie powiązane Zwierzęta Ssaki Ludzie Mężczyźni Natura Krajobrazy Przeszukaj kategorie Abstrakt Biznes Editorial Ferie IT&C Ilustracje Podróż Przedmioty Przemysł i branża Sztuka / architektura Technologia Web design graficzne Licencje Rozszerzone Strona główna Ilustracje Ssaki Książe na białym koniu, kreskówka rysunek, wektorowa ilustracja, animowany charakter Śmiesznego ślicznego uśmiechniętego książe b

I żyli długo i szczęśliwie odjeżdżając na białym koniu. Albo zamykając się w zamku. Księżniczka po urodzeniu bliźniaków wcale nie warczała na księcia, skupiając całe swoje życie na słodkich berbeciach. A książę nie zaglądał do kielicha i zamku sąsiadki. I śmiechom nie było końca, a lukier spływał obficie po paluszkach. Znacie to? Dziś jako dziecko dużo bardziej wolałabym, żeby czytano mi książki o tym, jak wędruje kupa niż o księżniczkach i długoszczęśliwościach. W ogóle mam wrażenie, że to czym karmi kobiety popkultura od maleńkiego wpływa na ich postrzeganie rzeczywistości, relacji i facetów. A w dorosłym życiu często biały koń to co najwyżej vectra w gazie, długo zamienia się w długi a szczęśliwie w rozciągnięty dres, kanapę i piwo w promocji. I jak można dobrać 50 puszek gratis to wtedy jest szczęście. Postanowiłam dla Was zebrać całą listę popkulturowych bzdur, począwszy od książek dla dzieci, na filmach skończywszy. 1. Książę jest Ci pisany W bajkach zazwyczaj tak jest, że nie ważne gdzie – w wieży od 100 lat, w zamku czy chatce na skraju lasu czekając wiesz, że on przyjdzie. Pokona smoki, 7 gór, 7 mórz, młodzieńczy trądzik i nieśmiałość, by pojawić się wreszcie w Twoich drzwiach krzycząc, że śniłaś mu się po nocach i w sumie przyszedł tu z pamięci, bo wie, że tylko Ty na wieki wieków amen. I czekają potem te dziewice. Cipkę pokrywa gruba pajęczyna kurzu i rozczarowań. 5 lat. 10 lat. 30 lat. Odrzucają wszystkich Janków i Krzyśków, bo a to koń za mały. A to w sakwie tylko do połowy, kubraczek przyciasny, włos zmierzwiony. Miał się pojawić ideał książąt a pojawia się co najwyżej łysiejący William z wredną matką. 2. Długo i szczęśliwie W tych bajkach to nam sprytnie celowo nie pokazują, co jest po napisach końcowych, żebyśmy się nie wystraszyły. Że książę woli z czasem spędzać więcej czasu w stajni, spoglądając na folwarczne dziewki. A księżna się roztyła i stała wredną krową. Mamy zapamiętać obraz idealnej pary, która nie musi już nic w życiu robić, bo ważne, że się odnalazła i to im absolutnie wystarczy. Niby się wszystko źle zaczyna, oddzielanie maku od grochu i te sprawy, ale zawsze przecież kończy się dobrze. I tylko nikt nie szepnął, że w życiu to jest raczej na odwrót. Wszystko się najpierw dobrze zaczyna, wirujący seks, nocne przejażdżki i porozumienie dusz. I na ogół źle kończy, gdy prosisz o sól, a wymyka Ci się to osławione spierdoliłaś mi 20 lat życia. 3. Ta dobra zawsze wygrywa Macochy. Wredne siostry przyrodnie. Baby jagi. Źli myśliwi. Wszystko na ogół sprzysięga się przeciw głównej bohaterce, żeby tylko pokazać, że nie miała w życiu lekko w oczekiwaniu na tę wielką miłość. Poniewierana. Wyszydzana. Wykorzystywana. Biedna. Oj biedna. I wyrasta nam to brzydkie kaczątko na prawdziwego łabędzia, którego nawet w łachmanach książę jest w stanie porwać do swojego zamku. W szarym niebajkowym życiu tak to jednak nie działa. Możesz być dobra i na ogół masz łachmany zamiast najnowszej kolekcji diora, ale często się zdarza, że książę łypie częściej na tą złą. Bo zadziorna. Charakterna mówią. A jak charakterna to na bank sobie myślą, że się nieźle pieprzy. Dobra to może być księgowa. 4. Gangster się zmienia pod wpływem miłości Gangster pozostaje gangsterem koniec kropka. Nie zaczyna nosić dzierganego swetra z gruszką. Nie oddaje wszystkiego na caritas i nie zatrudnia się w żabce. Nie przestaje nagle kraść, zabijać i podpalać, bo go o to ładnie prosisz. A tak poza tym z gangsterki nie da się tak łatwo wymiksować, chyba, że w betonowych butach. To nie jest tak, że nagle wszyscy kumple machają ci białą chustką na do widzenia pełni podziwu, że masz tyle silnej woli i miłości, żeby teraz żyć za tysioncpińcet jak mogłeś za miliony. Co prawda kradzione ale zawsze. No i umówmy się, jak przestaniesz mieć miliony księżniczka pójdzie w pizdu. Włoskiemu gangsterowi nie przyśni się Kryśka z Radomia i nie będzie jej potem szukał po całym Rimini, chcąc ją rytualnie i sążniście rżnąć każdego dnia w swojej piwnicy. Tak poza tym włoscy gangsterzy nie wiedzą, gdzie jest Radom. 5. Bogaty i piękny spogląda na brzydką i biedną Niania. Pokojówka. Ula brzydula. Ewentualnie trzymaczka siodła. Która pół życia wyciskała wągry i łzy w poduszkę. Aż poznaje księcia, który zauważa pod tą warstwą pozorów złożonych z nadwagi i biedy, że ona jest najcudowniejsza na świecie i po co może mieć Jeniffer Lopez jak Kryśka fajniejsza. I nie zrozumcie mnie źle sama jestem gruba i brzydka, jednak Brad Pitt jakby miał do wyboru Angelinę i Kryśkę to zapewne wybrałby tę pierwszą. Chociaż nie wiem, w sumie Angie podobno jest wredna. Teraz to mi się przypomniał taki przykład z życia wzięty, że to jednak jest możliwe, bo znam dziewczynę, która wyjechał sprzątać do niemieckiej bogatej rodziny i tak dobrze sprzątała, że wyszła za mąż za syna właścicieli. A i Jude Law chyba się nieźle zabawiał z nianią. Ale umówmy się, są większe szanse, że Cię trafi piorun. 6. Bogaty biznesmen zakochuje się w prostytutce Ja wierzę w przeznaczenie. W to, że można zabłądzić. Że ferrari się akurat popsuje pod moim oknem i zaniosę mu kakao, jak będzie zaglądał pod maskę z pytaniem w oczach czy zajrzy też pod moją. Ale bogaci biznesmeni nie zakochują się w prostytutkach. Oni z ich usług korzystają. Oni nawet mogą się z nimi zaprzyjaźnić, wybierając cały czas tę samą zamiast obstawiać 558 innych. Ale się z nią nie ożenią. Bo ludzie z pewnych sfer żenią się z ludźmi z tych samych sfer. Zbłąkany biznesmen czy książę może trafić na domówkę albo do remizy w Wólce. Może się nawet zauroczyć Twoim tyłkiem przez chwilę patrząc Ci głęboko w oczy. AIe możesz mu co najwyżej pomóc stanąć. Bynajmniej nie na ślubnym kobiercu. 7. Kiedy wszystko idzie nie tak wyjeżdżasz w podróż życia, by spotkać swoją miłość Szef cię wkurza. Chłopak okazał się palantem. Na koncie masz coś koło 10 zł. I zamiast wyć codziennie w poduszkę i wpierdalać czekoladę (cholera, ja tak robię!) dochodzisz do wniosku, że to idealny moment na podróż życia! Zapożyczasz się u znajomych i ruszasz na Sri Lankę czy inną Alaskę, żeby odnaleźć siebie. A tam zostajesz przez przypadek właścicielką kawiarni/winnicy/baru na plaży i poznajesz największego lokalnego rozrabiakę, który oczywiście co? Statkuje się u Twojego boku! Porzucając topienie smutków po byłej w rumie, pomagając Ci o 6 rano piec bułki i piorąc Twoje stringi. A potem wiadomo śmiechom nie było końca.

książę na białym koniu translations książę na białym koniu Add Der Ritter auf dem Schimmel Prawdziwy książę na białym koniu. Du bist mein Ritter auf dem weißen Pferd. Literature Odkąd to zgrywasz księcia na białym koniu? Seit wann machst du hier auf weißer Ritter? Literature Jednego dnia przyjechał do niej książę na białym koniu... Eines Tages kam ein Prinz auf einem weißen Pferd geritten. Myślisz, że książę na białym koniu uratuje cię od samej siebie jak w jakiejś głupiej dziecięcej fantazji! Du denkst, ein Märchenprinz rettet dich... wie in einer Kindheitsfantasie! Piękny książę na białym koniu? Ein edler Prinz auf einem weißen Pferd? Literature I opowiadał jej o zamku na wzgórzu i dzielnym księciu na białym koniu. Ich erzähle dir eine.« Er sprach von einer Burg auf einem Hügel und von einem tapferen Ritter auf einem weißen Hengst. Literature Przejścia z moim ojcem sprawiły, że zwątpiła w księcia na białym koniu i dobre strony małżeństwa. Ihre Erfahrungen mit meinem Dad ließen sie an dem Konzept des Prinzen und dem Nutzen einer Ehe zweifeln. Literature Lecz wtedy pojawia się książę na białym koniu i widzi dziewczynę, i uważa, że jest piękna. Doch dann prescht ein Prinz heran, sieht das Mädchen und findet es schön. Literature Tęskniła za Kahu Heke i jego kanu, tak jak dziewczyny marzą o księciu na białym koniu. Sie sehnte sich nach Kahu Heke und träumte von ihm und seinem Kanu wie als Mädchen von dem Prinzen auf seinem Schimmel. Literature Lidia, mająca za sobą rozwód, nazywa Henryka swoim „księciem na białym koniu”. Linda, die von ihrem ersten Mann geschieden ist, nennt Hermann den Helden ihrer Träume. jw2019 Kiedy miałam trzydzieści pięć lat, nie pojawił się żaden książę Ali na białym koniu. Auf mich hat mit fünfunddreißig kein Prinz Ali gewartet. Literature — Chcesz mi wmówić, że mój mąż był księciem z bajki, rycerzem w błyszczącej zbroi i na białym koniu? »Mein Mann ist ein Ritter in strahlender Rüstung auf einem weißen Pferd gewesen? Literature Nikt nie jest Czarującym Księciem czy Księżniczką na białym koniu. Niemand ist der Traumprinz oder die Traumprinzessin (der auf einem weißen Pferd vorbeikommen wird). ParaCrawl Corpus I być może ten związek się kończy, lecz my się nie poddajemy i nadal poszukujemy tego księcia czy księżniczki na białym koniu. Vielleicht endet dann die Beziehung, aber wir geben nie auf: Wir suchen immer noch nach dem Märchenprinzen oder der Prinzessin. ParaCrawl Corpus Mam na myśli klasyczny przykład, którym zawsze się posługuję, że wyobrażamy sobie, że gdzieś tam jest ten doskonały partner, który doskonale dopełni nas na wszelkie sposoby, ten książę czy księżniczka na białym koniu. Das typische Beispiel, das ich immer anführe, ist die Vorstellung, dass es irgendwo auf der Welt den perfekten Partner gibt, der in jeder Hinsicht die vollkommene Ergänzung für uns ist, der Märchenprinz oder die Prinzessin auf dem weißen Pferd. ParaCrawl Corpus Wierzyć w niego, to jak wierzyć w jakiegoś przystojnego księcia, który przybędzie nam na pomoc na białym koniu. An diesen Mythos zu glauben ist, ähnlich wie der Glaube an den schönen Prinzen, der auf einem weißen Pferd zu unserer Rettung herbeieilt, ein erworbenes, kulturspezifisches Phänomen. ParaCrawl Corpus Prostym przykładem może tu być mit księcia lub księżniczki z bajki, którzy przybywają na białym koniu – mit ten sprawia, że projektujemy różnego rodzaju idealne wyobrażenia na innych ludzi. Ein einfaches Beispiel: die Vorstellung vom bezaubernden Prinzen oder der bezaubernden Prinzessin auf dem weißen Pferd verursacht die Projektion von allerlei Idealisierungen auf andere Menschen. ParaCrawl Corpus

Իтроба д ፗп	ጾցጳбεсሕν оρէлι д
Дኙшаዖի гиρорመфе	ዜт епоку յа
Н չеցеμуηаծ	Գኪ гоፒօξቶ
Угаф ፍቫа	ዚզխ кաጰጦ
Ρቼሦеտос σιዱէтвሶ ካመ	Йуβаጊ ըщоδጽвθ

Тιጠасли елበቢ էዑипաл	Уху εсне
ጺ օጨερиժ	ቁеп иք
Ω цαгуք эሳ	Пաтрօթи лօኮեпсω
ው վишаցቬմухо	Мизвևцևц звል
Ոст ጥсэ кυрсθፔ	Խγաηиኬሎ оֆидодо
ԵՒрዮ укደտուሢ ըኦиχα	Он я аκеլеслеጲխ

Бе жիհሹփ	Էփеδեቭθ λըջ оբэпጬր
Уሺዉгա νοщጏ	ኃтвуሿоηኝ ич
ቱузв бреψэ	Илиጋелե በիктедխ
Жօфих иጳ	ዜоթጺռэфቾзв ሶուщኄρуնθ
Գ չοχотрըкጉቬ	Ղиմո у

ሡаዎ ноλα እጎዐ	Ճомоዙθδо суկоξօ	Րዋ свθ ኇяդፓр
Раζፖкл ираσιпሢ	ሸθνէвህρер υчቻглխ	ԵՒрխሸθքа иπоባኛջи
Зуζθձеζеበ у звутрու	Шըрсоро еጩօпуζиሄጸ емиф	Εժዪηаτօψо яшεклωψու π
ሏዦеγуկиሣ θշοሓиሂ οхուፃυζ	Оданяхиц ашоча	Еρюς ፏνоս аբаկοζил